Er zijn nu veel geïncarneerde zielen die, wat genoemd kan worden, het zaad van donkerte met zich meedragen - een hogere, ‘non-duale’ of goddelijke donkerte die in werkelijkheid een verblindend licht is. Deze zielen zijn de discipelen en ingewijden die in staat zijn om esoterisch ‘in het donkere licht te zien’. Dat zien zal hen in staat stellen om de periode van beproevingen die voor hen ligt standvastig en onbevreesd te doorstaan. Dit is inderdaad de manier waarop de machtsstructuren en hulpbronnen van de wereld van de planetaire persoonlijkheid naar de planetaire ziel zullen verschuiven. In tijden van diepe crisis is de persoonlijkheid niet in staat om oplossingen aan te bieden – deze wordt verblind, en het wordt duidelijk wat de persoonlijkheid in wezen is – een heel erg slim overlevingssysteem. Diegenen die zieledoordrenkt zijn, zullen in staat zijn om als voorlopers in het proces van Naar Buiten Treden en als voorboden van de nieuwe beschaving stand te houden en de sterke windvlaag van de geest te weerstaan. Het zal voor hen in feite ook een tijd van grote vreugde zijn, omdat zij er getuige van zullen zijn dat datgene waarvoor zij al die jaren hebben gestaan en gevochten eindelijk door de scheuren in de oude en verkruimelende wereldorde heen kan breken. Esoterisch kunnen zij zichzelf in de toekomst, in het tijdsraam van 2025 verankeren waar het licht van de overwinning zelfs nu al doorbreekt. Daar is het uur altijd nu. Deze leringen zijn bedoeld om te voorzien in een energetisch antahkarana naar dat toekomstige, altijd aanwezige licht.

De Lof der Zotheid, Moriae Encomium, is van al de werken van Erasmus het meest bekend. Het aantal van de uitgaven, dat al bij het leven van de schrijver het licht zag, bedraagt ruim veertig en na zijn dood is het werkje telkens en telkens weer herdrukt en vertaald. Het lijdt geen twijfel, dat vooral de felle aanval op kerkelijke toestanden, heiligenverering, monnikenwezen, aflaathandel enz. de reden is, dat het zo'n geweldige opgang heeft gemaakt. Het is de proloog van de grote theologische tragedie van de 16e eeuw. . Wanneer men ziet, dat Erasmus niets spaart van wat de Roomse kerk voor heilig en eerwaardig geldt, zaken noch personen, vraagt men zich vol verbazing af, hoe hij niet op de brandstapel is geëindigd en waarom hij, die toch in zoveel opzichten hetzelfde leert als Luther, niet bij diens optreden geestdriftig zijn partij heeft gekozen en een voorvechter van de Hervorming is geworden. Daarop valt het volgende te antwoorden. Het is nooit bij Erasmus opgekomen iets tegen de Roomse kerk als zodanig te ondernemen. Hij ergerde zich - en velen van de beste en meest ontwikkelde geestelijken met hem - aan de schromelijke ontaarding op kerkelijk gebied, die hij waarlijk niet met te schrille kleuren heeft geschilderd. Maar hij was in de eerste plaats een fijn-literaire geest, een kamergeleerde, en meende, of hoopte althans, dat wanneer zijn prima schrijfstijl en die van zijn geestverwanten, de humanisten, maar de strijd tegen ruwheid, domheid en bijgeloof op het papier bleef volhouden, geleidelijk beschaving, verstand en ware vroomheid daarvoor in de plaats zouden komen. Luther, de ruwe volkse man, was hem antipathiek. In een van zijn brieven laat hij zich aldus uit: 'Ik zou gaarne een martelaar voor Christus willen zijn, als hij mij de kracht wilde geven, maar ik ben niet van plan een martelaar voor Luther te zijn.' Voor geloofsheld was Erasmus niet geschapen. Hij was trouwens meer een man van smaak dan van gemoed. Het ligt allerminst in mijn bedoeling hier verder een studie over het boekje te geven. Wie meer verlangt, kan ik o.a. verwijzen naar Erasmus, door Cd. Busken Huet, verschenen in de W. B. 38/39, p. LIII volgg. Toch zullen misschien een paar opmerkingen niet nutteloos zijn. Het zal de lezer, als hij enkele hoofdstukken gevorderd is, allerminst duidelijk zijn geworden, wat Erasmus eigenlijk met Zotheid bedoelt. Hij speelt blijkbaar met het woord en verstaat er nu eens dit, dan weer dat onder. Het ontsnapt aan elke poging om het scherp te definiëren. De Zotheid telt geleerden en hansworsten, heiligen zowel als kibbelende theologen en krijgslieden, oude vrijers en pantoffelhelden, behaagzieke vrouwen, kleine kinderen en dieren onder haar gevolg, kortom ieder, die met het gezond verstand op gespannen voet staat of zich enkel laat leiden door de redeloze natuur. Erasmus heeft eenvoudig aan zijn dartel verstand de vrije loop gelaten. Het is wel zeker, dat, toen hij de Zotheid aan het woord liet, hij zich niet nauwkeurig rekenschap heeft gegeven, in welk karakter zij zou optreden, en dit telkens heeft gevarieerd, naarmate het in zijn - en haar - kraam te pas kwam. Een tweede zaak, die de lezer zal treffen en wellicht ergeren, is het kleed, waarin Erasmus zijn satire heeft gestoken. Talrijk zijn de aanhalingen uit de Oude Schrijvers, die, soms letterlijk, soms alleen wat gedachte betreft, in het betoog van de Zotheid worden ingevlochten. Ook paraderen Goden, helden en staatslieden uit de Antieke Mythologie en de Oude Geschiedenis voor onze smaak veel te dikwijls op het toneel. Erasmus is nu eenmaal door en door humanist, in de Oudheid voelt hij zich beter thuis dan in zijn eigen tijd en de geestverwanten, voor wie hij in de eerste plaats schrijft, eveneens. Hoe meer zijn publiek zich in die onvolprezen Oudheid kon verlustigen, des te dankbaarder was het hem. Daarbij komt nog, dat Erasmus kort te voren zijn Adagia, een verzameling van enkele duizenden Griekse en Latijnse spreekwoorden met toelichting, opnieuw had uitgegeven. Hij is er nog zo vol van, dat hij bijv. in de Lof der Zotheid eenzelfde spreekwoord (de ezel bij de lier) tot viermaal toe herhaalt.

Met de ontdekking van Amerika wordt meestal de reis van Christoffel Columbus bedoeld, en zijn landing op 12 oktober 1492 in de Nieuwe Wereld, op een van de eilanden van de Bahama's in het Caribische gebied. De bedoeling van Columbus was om een westelijke route naar Indië te vinden, en hij dacht ook dat hij dat gevonden had. De mensen die hij daar aantrof noemde hij dan ook de Indianen. Columbus was niet de eerste die voet op Amerikaanse bodem zette. Het continent werd bevolkt door de Indianen en daarnaast hadden de Vikingen Amerika ook aangedaan. Wel is het zo dat na de ontdekking van Columbus voor het eerst uitgebreid contact kwam tussen de werelddelen. Andere theorieën over precolumbiaans contact tussen Amerika en de rest van de wereld, zoals door Chinezen, Portugezen, Afrikanen of Polynesiërs, zijn tot op heden nog niet bewezen. Amerika is vernoemd naar Amerigo Vespucci. Hij was een van de eersten die inzag dat het niet om Azië ging, maar om een nieuw continent. Vespucci schreef hierover enkele brieven die gepubliceerd werden. De Duitse cartograaf Martin Waldseemüller vernoemde het nieuwe continent naar hem. Kaartenmaker Mercator noemde het uiteindelijk Terra Americi. Hoewel het werelddeel dus door Columbus ontdekt was, is het niet naar hem genoemd. Het land Colombia en indirect ook het District of Columbia (waar Washington, de hoofdstad van de Verenigde Staten ligt) zijn wel naar hem genoemd. De ontdekking van Amerika in 1492 was van groot belang voor Europa. Vele nu nog gebruikte planten komen hier vandaan, zoals tomaten, aardappels, rietsuiker, tabak, mais en katoen. Ook werden er grote hoeveelheden goud en zilver gevonden. Met de ontdekking van Amerika begon dan ook de kolonisatie, en sommige historici beschouwen dit als het einde van de Middeleeuwen. Bron: Wikipedia

Deze heruitgave van dit beroemde boek, dat menig jong kinderzieltje tot huilen heeft gebracht, door het medelijden met de in het begin onfortuinlijke Remi, moet niet alleen bewaard blijven voor het nageslacht, het moet, net als de bijbel, telkens opnieuw aan de taal van de gaande tijd worden aangepast. Dat is wat ik nu met deze literaire roman heb gedaan. Zonder de schoonheid en de essentie te veranderen van het verhaal, is het in een taal geschreven die meer van onze tijd is. Moet ik nog uitleggen waar het verhaal over gaat? Dat ben ik niet van plan. Voor wie het niet kent: kom er maar achter. Maar weet wel dat u er minimaal een vrij weekend voor moet nemen en leg een paar zakdoekjes klaar. De Uitgever De omslagillustratie is bewerkt door J.H. van der Sluijs

Samuel Langhorne Clemens (Florida (Missouri), 30 november 1835 – Redding (Connecticut), 21 april 1910), beter bekend onder zijn schrijversnaam Mark Twain, was een Amerikaans schrijver en humorist. Twain werd vooral bekend door zijn romans: De Lotgevallen van Tom Sawyer en De Lotgevallen van Huckleberry Finn. Laatstgenoemde wordt ook wel als de Great American Novel aangemerkt. Twain wordt uitgebreid geciteerd. Tijdens zijn leven was hij bevriend met presidenten, wetenschappers, kunstenaars, ondernemers en edelen. Twain genoot een enorme populariteit bij het publiek. Met zijn scherpzinnigheid en vlijmscherpe satire oogstte hij lof van zowel critici als collegae. De Amerikaanse schrijver William Faulkner noemde Twain ‘de vader van de Amerikaanse literatuur’. Bron: Wikipedia

Deze heruitgave van het beroemde boek 'De Lotgevallen van Huckleberry Finn' heeft niet veel veranderingen ondergaan. Hoogstens wat aanpassingen aan het hedendaagse taalgebruik. Toch is de taal van Mark Twain zo bijzonder, dat is getracht de originaliteit van de verteltrant, waar deze auteur zo om gekend is, te behouden. In de tijd waarin het verhaal speelt, spraken de mensen nog over dingen waar we tegenwoordig angstvallig omheen draaien, met woorden die de pijn van de bijbehorende gevoelens van mensen moeten verzachten. Maar een paard heet een paard en een molen een molen. Het armenhuis van vroeger bestaat niet meer, maar armoede nog wel, alleen moet dat verborgen worden gehouden. Oude mensen bestaan ook nog steeds - sterker nog, ze worden steeds ouder - maar ze mogen niet meer zo genoemd worden. Het moet zijn 'oudere', of 'senior', maar het gebruik van het woord 'bejaarde' is taboe. Negers bestaan ook nog steeds, net als blanken, ook wel 'bleekscheten' genoemd. Maar het benoemen mag niet meer, het moet bedekt worden met woorden als 'lichtgetint' of 'kleurling'.Wat leefden we in de tijd van Huck Finn en Tom Sawyer, wat dit soort zaken betreft, nog heerlijk ongecompliceerd. Ik heb na het lezen van deze boeken in mijn jeugd geen verkeerd beeld overgehouden van mensen die er anders uitzien, dan die mensen door wie ik op de wereld gezet ben. Wijnand van de Meeberg

Als je een verstandelijke beperking hebt ben je zeker niet GEK! Dat bewijst Patrick met dit BierBoek dat voor IEDEREEN te begrijpen is en wat heel veel informatie geeft die we losstaand misschien in al die tientallen bierboeken kunnen vinden. Dit boek vertelt precies wat we willen weten!Een jongeman met een verstandelijke beperking heeft zich maanden beziggehouden met het verzamelen van allerlei gegevens die te maken hebben met bier, de productie van bier en het drinken ervan. Dat heeft geresulteerd in dit Bierboek dat ook gemakkelijk gelezen zou moeten worden door mensen die net als de auteur behept zijn met andere verstandelijke gaven dan de gemiddelde mens.