Dé avonturenromanThe Scarlet Pimpernel, over een Engelsman die tijdens de Franse Revolutie allerlei mensen van de guillotine redde, werd eerst door alle uitgeverijen in Londen geweigerd. Toen het als toneelstuk met succes werd opgevoerd, stonden de uitgevers in de rij om het te mogen publiceren. Het werd een bestseller. Er volgden nog twaalf boeken over de rode pimpernel, en vele andere titels. Het internationale succes van The Scarlet Pimpernel bracht Orczy en haar man rijkdom; ze leefden in weelde op hun landgoed in Kent, hun woning in Londen en hun riante villa in Monte Carlo. Orczy schreef haar autobiografie onder de titel Links in the Chain of Life. Is het verhaal van De Rode Pimpernel fantasie of is het geschiedenis? Wat maakt het uit. Het leest als een trein en laat gelijk het ingewikkelde maar ook romantisch schijnende leven zien uit de tijden dat Engeland en Frankrijk nog meer dan in de huidige 'geciviliseerde' maatschappij vijanden waren en alles deden om het elkaar zo lastig mogelijk te maken. Baronesse Orczy is erin geslaagd om het spannende verhaal van originele wendingen te voorzien, die het lezen ervan ook nu nog tot een groot genot maken.

Schitterend verhaal in de traditie van De Drie Musketiers.Gebaseerd op echte geschiedkundige feiten is dit een verhaal uit de zestiende eeuw over een ridder, Gaspard de Vibrac, en het laffe verraad dat hij pleegde om de onbeantwoorde liefde van Marie, de vrouw van zijn beste vriend Jean De Marcilly. Dit boek geeft een goed beeld van de tijd van ‘de drie musketiers’, een tijd waarin lieden als bijvoorbeeld kardinaal De Richelieu een ongewenst sterke invloed uitoefenden op het burgerlijk gezag. Ook toen al waren politici, waarvan argeloze burgers dachten dat ze de macht bezaten, niet meer dan marionetten in de handen van de ware machthebbers. Al met al is ‘Ontmaskerd’ een uitermate boeiend boekwerk, dat ruim 120 jaar geleden werd geschreven maar nog steeds zeer waardevol is voor zowel de romanticus, de avonturier, als de geschiedenisliefhebber.

Koken zonder vlees? Oma deed het al... en lekker ook! Vanaf de oertijd mag de mens dan bij tijd en wijle hunkeren naar wat dierlijk voedsel op zijn bord, al heel lang worden recepten verzameld van gerechten die bewijzen dat de vegetarische keuken niet onderdoet voor de traditionele. Vegetarisme is een lifestyle, luidt het devies van de Nederlandse Vegetariërsbond die ruim honderd jaar geleden mevrouw Elisabeth M. Valk - Heijnsdijk, echtgenote van bondsbestuurder M. Valk Lz., tevens directielid van NV Vegetarisch Hotel-Restaurant 'Pomona' te 's-Gravenhage, opdracht een standaardwerk samen te stellen voor vegetarisch koken. Dat resulteerde in een opsomming van maar liefst 600 recepten, waaruit in alle jaren na het verschijningsjaar 1906 talloze kookboekenschrijvers gretig hebben geciteerd. Wat de meeste navolgers vergeten te vermelden zijn de voor de hand liggende, maar vaak genegeerde basisregels: Houd mond en tanden rein. Gebruik geen te hete noch te koude spijs of drank. Kauw rustig de spijzen fijn. Eet geen onverteerbare of moeilijk te verteren dingen. Gebruik geen spijzen of dranken die gif bevatten. Eet niet te veel ineens. Laat tussen twee maaltijden minstens vijf uur verlopen. Vast van tijd tot tijd, vooral wanneer blijkt dat de verteringsorganen niet behoorlijk werken en zij dus behoefte hebben aan volstrekte rust. Al met al in meerdere opzichten een boek om van te smullen!

Het verhaal speelt zich af in de hoogste kringen van de Russische maatschappij. Tolstoj was een moralist en een scherp criticus van de excessen van zijn aristocratische gelijken; Anna Karenina wordt vaak beschouwd als parabel van de moeite die het kost om tegenover jezelf eerlijk te zijn, als de rest van de maatschappij oneerlijkheid verwacht. Anna is een juweel van de hogere klassen van Sint-Petersburg totdat ze een relatie aanknoopt met de rijke en charmante officier Graaf Vronski. Door toe te geven aan haar verliefdheid, begeeft ze zich buiten de grenzen van hetgeen toelaatbaar is aan triviale, buitenechtelijke avontuurtjes. Maar als Vronski's liefde bekoelt, kan Anna zich er niet toe brengen terug te keren naar Karenin, een man die ze veracht, zelfs als hij haar anders verbiedt haar zoon te zien. Ze kan niet leven met wat ze ten onrechte ziet als een afwijzing door Vronski, noch met het vooruitzicht terug te keren naar een leven dat ze haat en dus pleegt ze zelfmoord. Een bekende interpretatie van Anna's tragedie is dat ze noch geheel eerlijk kan zijn noch geheel oneerlijk en zo in een Hamlet-achtige innerlijke spagaat terechtkomt die haar tot zelfmoord drijft. Maar tegelijkertijd bevat de roman het parallelle en contrasterende liefdesverhaal van Konstantin Levin. Levin is een rijke landeigenaar uit de provincie die zich in aristocratische kringen zou kunnen begeven, maar die liever werkt op zijn landgoed. Levin probeert zonder succes om zich bij de elite aan te sluiten als hij Kitty Sjtsjerbatskaja het hof maakt in Sint-Petersburg, maar hij krijgt haar jawoord pas later bij de tweede poging als Vronski, Kitty's eerste keus, haar niet ten huwelijk heeft gevraagd en Levin tot rust gekomen is. De vreugdevolle, eerlijke en solide relatie van Kitty met Levin staat in scherp con-trast met die van Anna met Vronski, die wordt getekend door constante onrust, achterklap van de buitenwereld en Anna's wantrouwen. Tolstoj kiest geen partij maar laat het slecht met Anna aflopen. Anna Karenina behandelt thema's als schijnheiligheid, jaloezie, hartstocht, christelijk geloof, trouw, familie en huwelijk, sociale vooruitgang en gebruikt allegorieën. Tolstoj laat blijken zijn aristocratische gelijken te veroordelen omdat ze hun onverdiende privileges niet aanwenden om het volk te verheffen.

Dubliners is a collection of fifteen short stories by James Joyce, first published in 1914. They form a naturalistic depiction of Irish middle class life in and around Dublin in the early years of the 20th century. The stories were written when Irish nationalism was at its peak, and a search for a national identity and purpose was raging; at a crossroads of history and culture, Ireland was jolted by various converging ideas and influences. They centre on Joyce's idea of an epiphany: a moment where a character experiences a life-changing self-understanding or illumination. Many of the characters in Dubliners later appear in minor roles in Joyce's novel Ulysses. The initial stories in the collection are narrated by child protagonists, and as the stories continue, they deal with the lives and concerns of progressively older people. This is in line with Joyce's tripartite division of the collection into childhood, adolescence and maturity.

A Doll's House (Bokmål: Et dukkehjem; also translated as A Doll House) is a three-act play written by Norway's Henrik Ibsen. It premiered at the Royal Theatre in Copenhagen, Denmark, on 21 December 1879, having been published earlier that month. The play is set in a Norwegian town circa 1879. The play is significant for the way it deals with the fate of a married woman, who at the time in Norway lacked reasonable opportunities for self-fulfillment in a male-dominated world. It aroused a great sensation at the time, and caused a “storm of outraged controversy” that went beyond the theatre to the world newspapers and society. In 2006, the centennial of Ibsen's death, A Doll's House held the distinction of being the world's most performed play that year. UNESCO has inscribed Ibsen's autographed manuscripts of A Doll's House on the Memory of the World Register in 2001, in recognition of their historical value The title of the play is most commonly translated as A Doll's House, though some scholars use A Doll House. John Simon says that A Doll’s House is "the British term for what we call a 'dollhouse'". Egil Törnqvist says of the alternative title: "Rather than being superior to the traditional rendering, it simply sounds more idiomatic to Americans." Source: Wikipedia

Pride and Prejudice is a novel, published in 1813, written by British novelist Jane Aus-ten. She began writing the original manuscript of Pride and Prejudice between 1796 and 1797, under the title First impressions (in particular because she wanted to em-phasize that they deliver so many prejudices. But a publisher did not find it good enough, so she reviewed it in 1811. Pride and Prejudice was first printed in January 1813, two years after Sense and Sensi-bility, her first book, by the Military Library in Whitehall. Jane Austen (UK16 December 1775 - 18 July 1817) was an English novelist known primarily for her six major novels, which interpret, cri-tique and comment upon the British landed gentry at the end of the 18th century. Austen's plots often explore the dependence of women on mar-riage in the pursuit of favourable social standing and economic security. Her works critique the novels of sensibility of the second half of the 18th century and are part of the transition to 19th-century literary realism. Her use of biting irony, along with her realism and social commentary, have earned her acclaim among critics and scholars. With the publications of Sense and Sensibility (1811), Pride and Prejudice (1813), Mansfield Park (1814) and Emma (1816), she achieved success as a published writer. She wrote two addi-tional novels, Northanger Abbey and Persuasion, both published posthumously in 1818, and began another, eventually titled Sanditon, but died before its completion. She also left behind three volumes of juvenile writings in manuscript and another unfinished novel, The Watsons. Her six full-length novels have rarely been out of print, although they were published anony-mously and brought her moderate success and little fame during her lifetime. A significant transition in her posthumous reputation occurred in 1833, when her novels were republished in Richard Bentley's Standard Novels series, illustrated by Ferdinand Pickering, and sold as a set. They gradually gained wider acclaim and popular readership. In 1869, fifty-two years after her death, her nephew's publication of A Memoir of Jane Austen introduced a compelling version of her writing career and supposedly uneventful life to an eager audience. Austen has inspired a large number of critical essays and literary anthologies. Her novels have inspired many films, from 1940's Pride and Prejudice to more recent productions like Sense and Sensibility (1995) and Love & Friendship (2016).

The Importance of Being Earnest, A Trivial Comedy for Serious People is a play by Oscar Wilde. First performed on 14 February 1895 at the St James's Theatre in London, it is a farcical comedy in which the protagonists maintain fictitious personæ to escape burdensome social obligations. Working within the social conventions of late Victorian London, the play's major themes are the triviality with which it treats institutions as serious as marriage, and the resulting satire of Victorian ways. Contemporary reviews all praised the play's humour, though some were cautious about its explicit lack of social messages, while one considered it the culmination of Wilde's artistic career so far. Its high farce and witty dialogue have helped make The Importance of Being Earnest Wilde's most enduringly popular play. The successful opening night marked the climax of Wilde's career but also heralded his downfall. The Marquess of Queensberry, whose son Lord Alfred Douglas was Wilde's lover, planned to present the writer with a bouquet of rotten vegetables and disrupt the show. Wilde was tipped off and Queensberry was refused admission. Soon afterwards their feud came to a climax in court, where Wilde's homosexual double life was revealed to the Victorian public and he was eventually sentenced to imprisonment. His notoriety caused the play, despite its early success, to be closed after 86 performances. After his release, he published the play from exile in Paris, but he wrote no further comic or dramatic work. The Importance of Being Earnest has been revived many times since its premiere. It has been adapted for the cinema on three occasions. In The Importance of Being Earnest (1952), Dame Edith Evans reprised her celebrated interpretation of Lady Bracknell; The Importance of Being Earnest (1992) by Kurt Baker used an all-black cast; and Oliver Parker's The Importance of Being Earnest (2002) incorporated some of Wilde's original material cut during the preparation of the original stage production. Wikipedia

Charles Dickens werd geboren als tweede van acht kinderen van John Dickens en Elizabeth Barrow. Toen hij tien was, in 1822, verhuisde de familie van Rochester (Kent) naar Camden Town in Londen om dichter bij vaders werkplek (het Navy Pay Office in het Somerset House) te wonen. Dickens maakte de reis met de postkoets alleen. Er waren geen andere passagiers en hij had enkel sandwiches, een boek en wat kleren bij zich. Die droefgeestige reis, op een regenachtige zomerdag bleef hangen en hij zou hem later beschrijven in zijn bundel The uncommercial traveler: 'Het regende hard, en nooit zal ik die geur van nat stro vergeten.' Camden Town ligt op dat moment in het noordwesten van de uitdijende en lawaaierige metropool. De wijk en de stad inspireerden Dickens en kropen in zijn kleren: de overvolle straten met karren en koetsen, met ruiters en straatventers, de eet- en koffiestalletjes tussen de afvalhopen en de bouwwerven in, de blootsvoetse en in lompen geklede kinderen... Dickens zou in de loop van zijn leven overal komen: in werkhuizen en huurkazernes, in duistere kroegen, een opiumkit en mistige steegjes, in sloppenwijken en lijkenhuizen, in gevangenissen. Hun nieuwe huis in Bayham Street was met een meid en een onderhuurder niet alleen druk bevolkt, het was ook benepen. De financiële moeilijkheden van zijn vader, een aimabel man, speelden hierin een rol. In 1824 werden zijn vader en de familie wegens schulden in de beruchte gevangenis Marshalsea Prison opgesloten. De twaalfjarige Charles verliet zijn school en ging werken in Warren's Shoe Blacking Factory. In die schoensmeerfabriek, in een vervallen magazijn bij Hungerford Stairs aan de oever van de stinkende rivier, werkte hij tien uur per dag en leerde hij de arbeidsomstandigheden kennen. Het werd, net zoals de gekwetste kinderziel, een belangrijk thema in zijn werk. Naar Wikipedia

Ruim honderd jaar geleden, als deze verhalen opgetekend worden door de heren Timmermans en Thiry, is het geloof in een hogere macht nog sterk en wijdverspreid aanwezig. Zo sterk dat de streng gelovigen nog steeds veronderstellen hun God en zijn engelen te zien verschijnen. Ze buigen nog steeds onder de angst die hen wordt aangepraat en in plaats van het goede van een geloof in te zien, gaan ze gebukt onder voortdurende angsten voor duivels en ander onheil. De uiteindelijke vrede wordt toegedacht aan de dood, waarin men nog steeds gelooft dat de hemel de volgende stap is. Ondanks dat ik niet geloof in al die onzin, vind ik wel dat deze verhalen moeten blijven leven. Daarom geef ik ze opnieuw uit. De oorspronkelijke tekst staat op www.Gutenberg.org, en is door mij alleen gekuist op heel ouderwets taalgebruik, waar dat gepast was. Verder is het geheel in de Vlaams-Brabantse taal. Wijnand Cornelis van de Meeberg

Dit toneelstuk is een vertaling van Mrs. Warren's Profession uit 1893. Dit is een vroeg stuk van de bekende Ierse toneelschrijver, waarin hij, in eigen woorden, "de aandacht vraagt voor het feit dat prostitutie wordt veroorzaakt, niet door vrouwelijke verdorvenheid en mannelijke losbandigheid, maar eenvoudig door het onderbetalen, onderwaarderen en overwerken van vrouwen op een zo schandelijke wijze dat de armste onder hen gedwongen zijn tot prostitutie om lichaam en ziel bij elkaar te houden." Vanwege het gevoelige onderwerp kon het stuk pas in 1902 voor het eerst worden opgevoerd. Metadata: Titel: Mevrouw Warren's Bedrijf Auteur: George Bernard Shaw (1856-1950) Auteur van voorwoord: Leo Simons (1862-1932) Vertaler: Josine Adriana Simons-Mees (1863-1948) Taal: Nederlands (Oude Spelling) Oorspronkelijke uitgiftedatum: 1908 Nederlands, grotendeels naar de 21ste eeuw: 2018