Het verhaal is een toneelstuk binnen een toneelstuk. Het stuk begint namelijk met een inleiding waarin een rijke heer de zwerver Sluw een poets wil bakken door hem te doen geloven dat hij een heer is. Het stuk wordt dan gespeeld ter vermaak van Sluw. Het stuk gaat over twee zusters, Bianca en Katherina. Bianca is de jongste en lieftallige; Katherina is niet op haar mondje gevallen en wordt door haar omgeving als een feeks beschouwd. Hun vader bepaalt dat Bianca niet mag trouwen voordat Katherina een man heeft, waarop twee aanbidders van Bianca het plan opvatten Katherina aan de man te helpen. Zij vinden de rijke Petruchio bereid met Katherina te trouwen, omdat zij hem een grote bruidsschat zal opbrengen. Bij hun eerste kennismaking valt Katherina in de smaak, omdat ze rad van tong is en hem veel weerwerk biedt. Petruchio is vast van plan de feeks te temmen, en dat doet hij door zich nog bruter dan zij te gedragen. Hij kleedt zich als een zwerver op hun huwelijk, ontzegt Katherina haar feest, geeft haar geen eten, houdt haar uit haar slaap en geeft haar de mooie jurk, die voor haar gemaakt is, niet. Petruchio speelt met taal en de werkelijkheid: hij beschrijft Katherina steeds als een lieflijk meisje en doet alsof hij het eten en zijn bed niet goed genoeg vindt voor haar, zodat hij niet anders kan dan die haar te ontzeggen. Ook doet hij alsof de voor haar bestelde jurk helemaal verkeerd gemaakt is, terwijl dit niet zo is... In de slotscène houden de mannen een weddenschap over wie de gehoorzaamste vrouw is. Katherina geeft een lange toespraak over de positie van de vrouw. Hier blijkt dat - van de drie vrouwen - niet Bianca, maar Katherina de gehoorzaamste is. Bianca blijkt degene die niet over zich heen laat lopen.

De koopman van Venetië is een komedie van William Shakespeare, vooral bekend door de tragische scènes. Het stuk gaat over een jonge edelman, Bassanio, die zichzelf met zijn bloedverwant en vriend, Antonio, in de problemen werkt door geld te lenen om de vrouw van zijn dromen voor zich te winnen. De Koopman van Venetië werd waarschijnlijk geschreven in 1596 of 1597, dus na stukken als Romeo en Julia en Richard III, maar nog voor Shakespeares grote tragedies uit zijn latere jaren. Het verhaal met de koopman, de arme minnaar, de mooie dame en de schurkachtige jood was toen al terug te vinden in een aantal contemporaine Italiaanse verhalenbundels waaruit Shakespeare heel wat stof ontleende. De Italiaanse setting en de huwelijksperikelen zijn typisch voor Shakespeares vroege komedies, maar personages als Portia, Shakespeares eerste grootse heldin, en de onvergetelijke schurk Shylock tillen dit stuk op naar een hoger niveau.

Romeo en Julia is een vroege tragedie van William Shakespeare over de onmogelijke liefde van Juliet Capulet en Romeo Montague, twee jongelingen uit elkaar vijandig gezinde families. Het verhaal is ontstaan door verschillende hervertellingen van een verhaal uit 1476 van Masuccio Salernitano, Mariotto en Gianozza. De volledige titel van het toneelstuk is The Most Excellent and Lamentable Tragedy of Romeo and Juliet. Vanaf de eerste opvoering omstreeks 1596 en de vroegste edities (1597, 1599) is Romeo and Juliet on-verminderd populair gebleven bij het publiek doordat het gaat over een onderwerp van blijvend belang: romantische liefde. Het stuk werd door Shakespeare waarschijnlijk ge-schreven in de periode 1594-96 en eerst gepubliceerd in een niet-geautoriseerde quarto-editie in 1597. Een geautoriseerde quarto verscheen in 1599 en die was aanzienlijk langer en betrouwbaarder dan de eerste. Een derde quarto, gebaseerd op de tweede, verscheen in 1599 en die werd door de uitgevers van de First Folio-editie van 1623 gebruikt.

Dit toneelstuk is een vertaling van Mrs. Warren's Profession uit 1893. Dit is een vroeg stuk van de bekende Ierse toneelschrijver, waarin hij, in eigen woorden, "de aandacht vraagt voor het feit dat prostitutie wordt veroorzaakt, niet door vrouwelijke verdorvenheid en mannelijke losbandigheid, maar eenvoudig door het onderbetalen, onderwaarderen en overwerken van vrouwen op een zo schandelijke wijze dat de armste onder hen gedwongen zijn tot prostitutie om lichaam en ziel bij elkaar te houden." Vanwege het gevoelige onderwerp kon het stuk pas in 1902 voor het eerst worden opgevoerd. Metadata: Titel: Mevrouw Warren's Bedrijf Auteur: George Bernard Shaw (1856-1950) Auteur van voorwoord: Leo Simons (1862-1932) Vertaler: Josine Adriana Simons-Mees (1863-1948) Taal: Nederlands (Oude Spelling) Oorspronkelijke uitgiftedatum: 1908 Nederlands, grotendeels naar de 21ste eeuw: 2018

The Importance of Being Earnest, A Trivial Comedy for Serious People is a play by Oscar Wilde. First performed on 14 February 1895 at the St James's Theatre in London, it is a farcical comedy in which the protagonists maintain fictitious personæ to escape burdensome social obligations. Working within the social conventions of late Victorian London, the play's major themes are the triviality with which it treats institutions as serious as marriage, and the resulting satire of Victorian ways. Contemporary reviews all praised the play's humour, though some were cautious about its explicit lack of social messages, while one considered it the culmination of Wilde's artistic career so far. Its high farce and witty dialogue have helped make The Importance of Being Earnest Wilde's most enduringly popular play. The successful opening night marked the climax of Wilde's career but also heralded his downfall. The Marquess of Queensberry, whose son Lord Alfred Douglas was Wilde's lover, planned to present the writer with a bouquet of rotten vegetables and disrupt the show. Wilde was tipped off and Queensberry was refused admission. Soon afterwards their feud came to a climax in court, where Wilde's homosexual double life was revealed to the Victorian public and he was eventually sentenced to imprisonment. His notoriety caused the play, despite its early success, to be closed after 86 performances. After his release, he published the play from exile in Paris, but he wrote no further comic or dramatic work. The Importance of Being Earnest has been revived many times since its premiere. It has been adapted for the cinema on three occasions. In The Importance of Being Earnest (1952), Dame Edith Evans reprised her celebrated interpretation of Lady Bracknell; The Importance of Being Earnest (1992) by Kurt Baker used an all-black cast; and Oliver Parker's The Importance of Being Earnest (2002) incorporated some of Wilde's original material cut during the preparation of the original stage production. Wikipedia

A Doll's House (Bokmål: Et dukkehjem; also translated as A Doll House) is a three-act play written by Norway's Henrik Ibsen. It premiered at the Royal Theatre in Copenhagen, Denmark, on 21 December 1879, having been published earlier that month. The play is set in a Norwegian town circa 1879. The play is significant for the way it deals with the fate of a married woman, who at the time in Norway lacked reasonable opportunities for self-fulfillment in a male-dominated world. It aroused a great sensation at the time, and caused a “storm of outraged controversy” that went beyond the theatre to the world newspapers and society. In 2006, the centennial of Ibsen's death, A Doll's House held the distinction of being the world's most performed play that year. UNESCO has inscribed Ibsen's autographed manuscripts of A Doll's House on the Memory of the World Register in 2001, in recognition of their historical value The title of the play is most commonly translated as A Doll's House, though some scholars use A Doll House. John Simon says that A Doll’s House is "the British term for what we call a 'dollhouse'". Egil Törnqvist says of the alternative title: "Rather than being superior to the traditional rendering, it simply sounds more idiomatic to Americans." Source: Wikipedia